In navolging van de cursussen RMT ( Rhythmic Movement Training) 1, 2 en 3 mocht ik deze week in de cursus RMT “Face the fear” nog meer leren over de invloed van de hersenen op het lijf en het lijf op de hersenen.
De integratie van reflexen en helemaal de Fear Paralysis (angst-en verlammingsreflex) en de Moro (schrikreflex) spelen een belangrijke rol in de ontwikkeling van dat deel van de hersenen dat verantwoordelijk is voor de ontwikkeling van ons gedrag en emoties. Deze ontwikkeling begint al vanaf de conceptie.
De Moro wordt vooral geactiveerd bij een bepaalde beweging, terwijl de FPR vooral reageert op een zintuigelijke prikkel (auditief, visueel, tactiel). De FPR zet je systeem op slot. Je bevriest letterlijk en figuurlijk.
De Fear Paralysis Reflex (FPR) is één van de eerste reflexen.
Het doel van deze reflex is om het kindje in de baarmoeder te beschermen tegen stress van de moeder. Deze reflex ontwikkelt zich gedurende de eerste twee maanden na conceptie en gaat dan over in de Moro. Rond de 40 weken is de FPR, als het goed is, rijp. De Moro ontwikkelt zich door tot 4 maanden na de geboorte en gaat dan over in de volwassen schrikreflex. Deze laatste zorgt ervoor dat we in bedreigende situaties heel snel kunnen beslissen tussen: bevriezen, vluchten of vechten. Is alles weer veilig dan gaan we weer over tot de orde van de dag.
Het wordt een probleem als de spanning blijft en niet afneemt doordat de FPR en Moro zich niet goed hebben kunnen integreren. Dit kan bijvoorbeeld komen doordat moeder gedurende de zwangerschap langere tijd is blootgesteld aan langdurige stress. Het stresshormoon is dan te lange tijd aanwezig zonder dat het afneemt met als gevolg dat het kindje continue stress ervaart en op scherp staat. Het voelt zich overweldigd door de wereld om zich heen. Met grote regelmaat zorgt een nog actieve FPR/Moro ervoor dat er overgevoelige reacties volgen op niet gevaarlijke zintuigelijke prikkels. De aanmaak van adrenaline/cortisol krijgt niet de kans om zich tot een normaal niveau te reduceren.
Voor een kind in de klas met een nog actieve FPR, is het uiterst moeilijk om zintuigelijke informatie te filteren en te verwerken.
Het kind kan zich terugtrekken of overprikkeld raken bij het in de ogen kijken van een persoon, horen/begrijpen van geluiden en aanraking. Het sluit zich af van de groep(terugtrekken) of ervaart een black out (bevriest) bij bv het geven van antwoorden op vragen. Een nog aanwezige Moro zorgt ervoor dat een kind er ook nog voor kan kiezen om van de situatie weg te willen lopen.
Deze fysieke gesteldheid, het continue op scherp staan en niet veilig voelen heeft invloed op leren en gedrag. Aangeleerde nieuwe informatie komt niet of nauwelijks binnen of kan niet of nauwelijks verwerkt worden. De hoge staat van paraatheid zorgt er voor dat het snel overprikkelt kan raken en zich niet goed kan concentreren op het (school)werk. School is op deze manier zeer vermoeiend voor jou kind en kost enorm veel energie dag in dag uit.
Kenmerken van een actieve FPR kunnen o.a zijn:
- Overgevoelig voor aanraking, geluid, licht en veranderingen het visuele veld
- Overgevoelig voor smaak en reuk
- Eetproblemen
- Depressie
- Problemen met slapen
- Selectief mutisme
- Wagenziek
- Paniekaanvallen
- Lage stress tolerantie
- Onwerkelijke angsten (fobieën)
- Onzekerheid en een laag zelfbeeld
- Ass (aan autisme verwante stoornissen)
- Slecht aanpassingsvermogen
- Adem inhouden
- Perfectionistisch
- Niet houden van verandering
- Dwangmatig gedrag
- Zwak evenwicht/balans
- Snel boos/driftig of verdrietig worden
Je veilig voelen is het belangrijkste fundament om tot leren te komen en wordt in mijn ogen vaak nog flink onderschat.
Met de RMTI methode kunnen wij op een hele kindvriendelijke manier werken aan het verbeteren van de fysieke gesteldheid door de van nature aanwezige bewegingspatronen en de daaraan gekoppelde reflexen weer in beweging te brengen.
Nieuwsgierig geworden of reflexintegratie als onderdeel van de begeleiding jouw kind verder kan helpen? Neem dan contact met ons op via onderstaande knop.